ข้อมูลจากหนังสือ 108-1009
วันหนึ่งพ่อตาเรียกว่าที่ลูกเขยซึ่งเป็นวิศวกรก่อสร้างมาหาเพื่อปรึกษางาน
พ่อตา : “พ่ออยากให้ลูกใช้ความรู้ความสามารถที่เรียนมาสร้างบ้านให้พ่อหลังหนึ่ง เอาแบบที่สวย ทันสมัย และดีที่สุด เรื่องราคาไม่จำกัด”
ว่าที่ลูกเขย : “ได้ครับผมจะคิดแบบและสร้างให้ดีที่สุดครับพ่อ”
พ่อตา : “ในขณะที่บ้านยังสร้างไม่เสร็จนั้น พ่อจะไปธุระที่ต่างประเทศสัก 2–3 ปี และให้ลูกดูแลงานเองนะลูก”
ว่าที่ลูกเขย : “ครับพ่อ ไม่ต้องเป็นห่วงครับ”
ในขณะที่พ่อตาไปต่างประเทศ ลูกเขยก็เริ่มสร้างทันที แต่ลูกเขยคิดในใจว่าพ่อตาเป็นผู้ร่ำรวยมีทรัพย์สมบัติมากมาย คงจะสร้างบ้านหลังนี้เพื่อขายแน่ ๆ จึงใช้วัสดุก่อสร้างที่ราคาถูกและไม่มีคุณภาพแต่จดในบัญชีเป็นวัสดุที่คุณภาพสูง ราคาแพง เวลาผ่านไปก็ครบกำหนดกลับมาของพ่อตาและบ้านก็เสร็จพร้อมแล้ว
พ่อตาจึงให้ว่าที่ลูกเขยพากันชมห้องต่าง ๆ ในบ้านทั้งหมด พ่อตามีความพอใจมากจึงยื่นกุญแจของบ้านทั้งหลังให้กับว่าที่ลูกเขยแล้วพูดว่า “พ่อขอมอบบ้านนี้เป็นของขวัญวันแต่งงานของลูก” ว่าที่ลูกเขยตกใจมากถึงกับพูดอะไรไม่ออก เพราะไม่คิดว่าตัวเองจะอยู่ได้ในบ้านหลังนี้จึงใช้ของไม่มีคุณภาพในการสร้าง เขาเสียใจมากแต่ก็สายไปเสียแล้ว
- ข้อพระคัมภีร์ ลูกา 16:10-12
ผู้ที่ซื่อสัตย์ในเรื่องเล็กน้อยก็จะซื่อสัตย์ในเรื่องใหญ่ด้วย ผู้ที่ไม่ซื่อสัตย์ในเรื่องเล็กน้อย ก็จะไม่ซื่อสัตย์ในเรื่อง ใหญ่ด้วย เพราะฉะนั้นถ้าท่านไม่ซื่อสัตย์ในเรื่องเงินทองอธรรมแล้ว ผู้ใดจะวางใจมอบสมบัติแท้จริงให้ท่านดูแลเล่า? ถ้าท่านไม่ซื่อสัตย์ในการดูแลทรัพย์-สมบัติของผู้อื่นผู้ใดจะให้ทรัพย์สมบัติของท่านแก่ท่าน?
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น