ข้อมูลจากหนังสือ 108-1009
มีพ่อลูกคู่หนึ่งเดินเข้าไปในนาข้าวช่วงฤดูเก็บเกี่ยว ในขณะที่พวกเขามองออกไปในทุ่งรวงทอง ลูกชายของเขาก็พูดขึ้นว่า “พ่อ ดูยอดข้าวสาลีพวกนี้สิ มันชูยอดขึ้นอย่างภาคภูมิใจ มันต้องเต็มไปด้วยเมล็ดข้าวอวบเต็มดีทีเดียว”
“ไม่หรอกลูก” พ่อตอบ แล้วเขาก็หยิบต้นข้าวที่ชูช่อเหล่านั้นมาพร้อมกับขยำด้วยมือของเขา “มีเมล็ดข้าวลีบเล็กอยู่เพียงน้อยนิดเท่านั้น” เขาอธิบาย และพูดว่า “รวงข้าวที่โน้มยอดลงอย่างถ่อมตนต่างหากที่จะมีเมล็ดข้าวใหญ่อวบเต็มที่”
หลายคนพูดถึงความศรัทธา แต่กลับไม่ทำตามศรัทธา พวกเขาจึงไม่ได้รับผลแห่งความศรัทธาของตัวเอง พวกเขาจะหลบเลี่ยงสถานการณ์ที่จะต้องทำตามคำพูด
การเดินไปตามศรัทธาอย่างแท้จริง ก็คือการเดินอย่างอ่อนน้อมถ่อมตน เข้าไปถวายตัวต่อพระเจ้า การเดินอย่างถ่อมตน ไม่ได้ตรงข้ามกับความมุ่งมั่นที่จะไปสู่ความดีเยี่ยม แต่ความวางใจในพระเจ้าที่จะช่วยให้ผู้ที่มีความพากเพียรและไปถึงจุดหมายของชีวิตเป็นสิ่งที่เยี่ยมยอดกว่าเสมอ
พระเจ้าไม่ได้ทรงมีหน้าที่บันดาลให้ใครต่อใครถ่อมตน พระองค์ทรงตรัสกับพวกเราด้วยวาจาของพระองค์ว่า พวกเราต้องอ่อนน้อมถ่อมตนด้วยตัวเอง พระองค์ไม่เคยบังคับเรา เราต้องวางใจในพระเจ้า ก้าวเดินและศรัทธาในพระสุรเสียงของพระเจ้า
- ข้อพระคัมภีร์ โยบ 6:24
"สอนข้าสิ และข้าจะเงียบ ขอทำให้ข้าเข้าใจว่าข้าผิดตรงไหน"
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น