ข้อมูลจากหนังสือ 108-1009
มีเด็กชายคนหนึ่งใฝ่ฝันจะพบพระผู้เป็นเจ้า และเขาก็คิดว่าเขาจะต้องเดินทางไปไกลเพื่อไปยังที่สถิตของพระองค์ จึงได้จัดกระเป๋าพร้อมด้วยขนมหวานและน้ำอัดลม 6 กระป๋อง หลังจากนั้นก็เริ่มออกเดินทาง เมื่อเดินไปได้สามช่วงตึก เขาก็พบหญิงชราคนหนึ่งนั่งทอดสายตาดูนกพิราบอยู่กลางสวนสาธารณะ เด็กชายสังเกตเห็นว่าหญิงชราผู้นั้นดูระโหยโรยแรง เขาจึงเข้าไปนั่งลงข้าง ๆ แบ่งขนมหวานอันหนึ่ง หญิงชรารับไว้และยิ้มด้วยรอยยิ้มที่สวยงามจนเด็กชายอยากจะเห็นอีกครั้งหนึ่ง จึงได้ยื่นน้ำอัดลมให้อีกกระป๋องหนึ่งด้วยความรู้สึกยินดีเป็นอย่างมาก ทั้งสองคนนั่งอยู่ตรงนั้น กินขนมหวานด้วยกันและยิ้มให้กันตลอดบ่าย แต่ไม่ได้พูดอะไรกันสักคำ
เมื่อตกค่ำเด็กชายรู้สึกเพลียจึงกลับบ้าน เมื่อเปิดประตูเข้าบ้านตัวเองเข้ามา แม่ซึ่งรู้สึกประหลาดใจในสีหน้าอิ่มเอิบสุดขีดของลูกชาย เลยถามว่า
“วันนี้หนูไปทำอะไรมาถึงได้ดูมีความสุขอย่างนี้ล่ะลูก”
เด็กชายจึงตอบว่า
“ผมไปกินอาหารกลางวันกับพระเจ้ามาครับ”
แต่ก่อนที่แม่จะพูดอะไร เด็กชายก็พูดต่อไปว่า
“แม่รู้ไหม ท่านน่ารักมากและยิ้มสวยที่สุดเท่าที่ผมเคยเห็นมาเลยครับ”
มนุษย์ทุกคนต่างก็แสวงหาสิ่งหนึ่งที่จะมาเติมชีวิตของเขาให้เต็ม และอาจมีบางคนในเวลานี้ที่กำลังแสวงหาพระเจ้า เมื่อคนเหล่านี้แสวงหาพระเจ้าเขาเห็นชีวิตของท่าน เขาจะเห็นพระองค์ในลักษณะใด
"ในทำนองเดียวกัน แสงสว่างของท่านต้องส่องแสงต่อหน้ามนุษย์ เพื่อคนทั้งหลายจะได้เห็นกิจการดีของท่าน และสรรเสริญพระบิดาของท่านผู้สถิตในสวรรค์" | |||
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น