ข้อมูลจากหนังสือ 108-1009
สมาชิกสตรีในโบสถ์แห่งหนึ่งชื่อ อลิซ ซึ่งได้รับการวินิจฉัยจากแพทย์ว่าเป็นมะเร็ง เธอรู้สึกท้อแท้ใจมาก แม้ว่าเพื่อน ๆ พี่น้องชายหญิงจะกล่าวถ้อยคำให้กำลังใจประการใดก็ไม่ทำให้เธอรู้สึกดีขึ้น
วันหนึ่งเมื่อใกล้เวลาจะเริ่มพิธีในโบสถ์ ขณะที่อลิซนั่งอยู่ เด็กชายตัวเล็ก ๆ คนหนึ่งเดินมาตามทางเดิน และไม่มีใครทราบว่าทำไมเด็กชายได้หยุดลงตรงม้านั่งแถวที่อลิซนั่งอยู่ เขาปีนขึ้นไปนั่งและซุกอยู่ข้าง ๆ เธอโดยไม่พูดอะไรเลย ทั้งคู่นั่งด้วยกันสักครู่หนึ่ง อลิซได้เอาแขนโอบตัวเด็กชายไว้แล้วเขาก็ปีนลงจากเก้าอี้เดินกลับไปหาแม่ อลิซกล่าวในภายหลังว่าเธอไม่เคยรู้สึกว่าได้ใกล้ชิดกับพระเจ้ามากมาย อย่างนั้นมาก่อน ในช่วงเวลาเพียงสั้น ๆ นั่นเองที่ทำให้เธอไม่กลัวอีกต่อไป
บางครั้งเราอาจพบเจอคนที่มีความทุกข์และต้องการการช่วยเหลือโดยไม่ได้ตั้งใจ เวลานั้นเราจะตอบสนองต่อคนเหล่านั้นอย่างไร?
- ข้อพระคัมภีร์ โรม 12 : 13
"จงช่วยผู้บริสุทธิ์เมื่อเขาขัดสน จงมีน้ำใจอัธยาศัยไมตรี"
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น